Fobia społeczna: zaburzenie osób, które zamykają się na świat ze strachu i wstydzą się popełniania błędów
Fobia społeczna poważnie ogranicza czynności, nawet te najprostsze, jednostki dotkniętej tym zaburzeniem. Osoba z fobią społeczną ma trudności z wykonywaniem jakichkolwiek zachowań społecznych, ponieważ boi się osądu otaczających ją ludzi. Dobry psycholog może pomóc aby poradzić sobie z tą trudną ścieżką. Dowiedz się, dlaczego czasem nawet płacz może być wyzwalający i pomóc Ci poczuć się lepiej, oglądając film, który dla Ciebie wybraliśmy!
Czym jest fobia społeczna i jak objawia się to zaburzenie
Kiedy mówimy o fobii społecznej? Pod tym terminem mamy na myśli fobię ludzkości, wielki lęk przed działaniem i lęk przed wykonaniem działań, które będą prowokować negatywne oceny. Osoby cierpiące na fobię społeczną są zakłopotane i obawiają się negatywnych osądów i krytyki, które mogą otrzymać za swoje działania i czują się stale w centrum uwagi.Fobia społeczna jest również nazywana lękiem społecznym i jest jednym z najczęstszych zaburzeń psychicznych.Jest to bardziej powszechne zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, niż mogłoby się wydawać, nawet jeśli często objawia się w łagodnej formie i nie zawsze jest łatwe do rozpoznania. Lęk społeczny sprawia, że osoby, które z tego powodu cierpią, wycofują się do swojego świata, aby uniknąć kontaktów i sytuacji społecznych, które w końcu stanowią okazję do ryzyka.Jeśli osoby z fobią społeczną są między innymi, ryzykują przyjęcie niewłaściwych (lub domniemanych) zachowań. takie) i zostaje osądzony. Unikając jednak każdej okazji, osoby cierpiące na tego typu zaburzenia starają się chronić siebie. Jak zobaczymy, fobia społeczna jest powszechnym zaburzeniem. Cierpi na nią prawie 13% populacji i ogólnie cierpi najwięcej z tego. kobiety: większość pacjentów to kobiety. Kobiety w różnym wieku dlatego bardziej niż mężczyźni cierpią z powodu fobii społecznej. Jakich sytuacji społecznych unika fobia? Wszystkie te, które zmuszają go do zrobienia czegoś przy kogoś, kto go obserwuje, oczywiście, aby mówić publicznie, ale też podpisuje dokument, je, dzwoni, w najpoważniejszych przypadkach siedzi nawet w poczekalni z lekarzem lub spotyka się wśród przyjaciół. W złożonym okresie, takim jak ten, w którym żyjemy, gdzie unikanie różnych sytuacji społecznych stanowi mądry i świadomy wybór w walce z koronawirusem, fobia społeczna znajduje podatny grunt. Wzrost liczby osób, które po długiej izolacji mają trudności z przeżywaniem na nowo okazji towarzyskich i poczuciem odprężenia w społeczności, to znaczy, gdy są wśród innych, nawet jeśli są przyjaciółmi. w tym okresie, ale dobrze jest pielęgnować przyjaźnie na odległość, czekając na ponowne przytulenie!
Zobacz też
Zaburzenia fobii społecznej: co dzieje się z osobą, która na nie cierpi
Ci, którzy cierpią na fobię społeczną, wiedzą, że są niespokojni, ale mają silny lęk przed pokazaniem się w ten sposób w oczach innych. Osoby z fobią społeczną boją się rumienić, drżeć, pocić się i okazywać inne przejawy zakłopotania i napięcia, takie jak jąkanie się lub bicie serca, które zatrzymuje się, gdy inni się na nie gapią lub w ogóle nie mogą mówić. musi zrobić. Kto ma to zaburzenie, zwykle bierze na siebie całą winę: nie akceptuje i nie rozumie, że jest to prawdziwa patologia, z powodu której uważa się za gorszego od innych i niezdolnego do robienia nawet najprostszych rzeczy, które są mu przypisane. Fobia społeczna nie powinna być lekceważona: psychoterapia behawioralna we właściwym czasie może szybko rozwiązać problem, ale jeśli rozwiązanie pojawia się późno, często ulega degeneracji i może prowadzić nawet do ciężkiej depresji. Wiek najbardziej zagrożony fobią społeczną to wiek dojrzewania lub młodość. W rzeczywistości nastolatki często mają tendencję do izolowania się i nie widywania przyjaciół i kolegów ze szkoły, sytuacja ta może mieć poważne konsekwencje. Istnieją dwa rodzaje fobii społecznej, tzw. prosta, gdy dana osoba ma pewne ograniczenia, np. nie potrafi mówić na głos, działać, przemawiać do publiczności i pełnić wiodące role, ale generalnie nie ma problemów w kręgu znajomych lub robienie mniej „odsłoniętych" rzeczy, takich jak pójście na kolację lub rozmowa z nieznajomymi. Następnie mamy do czynienia z uogólnioną fobią społeczną, kiedy osoba boi się wszelkiego rodzaju sytuacji społecznych do tego stopnia, że w istotny sposób wpływa na jej osobowość. Kiedy fobia społeczna jest szczególnie poważna i powodująca niepełnosprawność, jest ogólnie określana jako zaburzenie osobowości unikającej.
Objawy fobii społecznej: Uważaj na oznaki prowadzące do unikającego zaburzenia osobowości
Główną cechą fobii społecznej jest strach, a może raczej strach przed byciem w sytuacjach społecznych i byciem obserwowanym podczas wykonywania czynności.Ludzie cierpiący na fobię społeczną mają silny lęk przed byciem uznanym za szalonego, głupiego, głupiego, śmiesznego , czuje się w centrum uwagi i może mieć prawdziwe ataki paniki. Strach przed wystąpieniami publicznymi jest wyraźnym objawem fobii społecznej, podobnie jak lęk przed zapomnieniem, co powiedzieć, czy lęk, że wszyscy zauważą strach i zakłopotanie z powodu drżenia głosu. Ci, którzy mają fobię społeczną, boją się rozmawiać twarzą w twarz, myślą, że nie potrafią jasno wyrazić siebie, budząc zdumienie, pogardę i zachwyt rozmówcy. Wszystkie objawy fobii społecznej, które zaburzają osobowość, są związane z lękiem: mówimy o kołatania serca, drżeniach, poceniu się, atakach paniki, napięciu mięśni, nudnościach, suchości w ustach, uderzeniach gorąca, zaczerwienieniu, a nawet bólach głowy. , motywacja, która wywołuje uczucie strachu i zakłopotania. Lęk przed narażeniem, jak widzieliśmy, jest główną przyczyną tego zaburzenia poznawczego. Objawy te mogą prowadzić osoby cierpiące na fobię społeczną do unikania wielu zachowań społecznych. Dyskomfort jest naprawdę bardzo wysoki: osoba z fobią społeczną unika każdej sytuacji (a są tak wielu), w których może czuć się nie na miejscu i nieswojo, w bezużytecznej nadziei na wieczną izolację.
Typowym i charakterystycznym zachowaniem fobii społecznej jest tzw. lęk antycypacyjny, „silny lęk, który atakuje pacjenta przed zmierzeniem się z sytuacją społeczną (na samą myśl, że musi to zrobić). Cierpiący na lęk społeczny zaczynają się źle czuć i martwić się przez kilka dni przed wydarzeniem, które budzi w nim niepokój, czy to spotkanie biznesowe, impreza, czy każda chwila, w której czuje się wyeksponowana, a której chce uniknąć.
Lęki związane z fobią społeczną mogą wydawać się absurdalne i nadmierne dla zewnętrznego oka: nie wolno ich jednak zmniejszać, ponieważ ci, którzy cierpią z tego powodu, nie mogą zachowywać się inaczej, a przede wszystkim potrzebują pomocy i „odpowiedniej terapii poznawczo-behawioralnej, aby się z nich wydostać”.
Wychodzenie z tego: jak traktuje się fobię społeczną
Leczenie fobii społecznej rozpoczyna się od momentu, w którym dana osoba dowiaduje się o problemie. Często wymagana jest terapia celowana, aby przeciwdziałać tym zachowaniom. W szczególności psychoterapia poznawczo-behawioralna jest ważna przeciwko fobii społecznej, tak jak w przypadku zaburzeń lękowych, leczenie, które analizuje sytuację „tu i teraz”, a zatem zaczyna się od objawu, a nie przyczyny, aby poprawić życie pacjenta. jednocześnie pomagać osobom cierpiącym na fobię społeczną w konkretny sposób stawić czoła sytuacjom, które wywołują lęk.Wszystkie dysfunkcje, które niesie ze sobą fobia społeczna i wywołane przez nią zachowania lękowe, są dogłębnie analizowane, aby pomóc pacjentowi przezwyciężyć lęk przed publicznym ujawnieniem ułatwiając mu życie.
Leczenie fobii społecznej z jednej strony ma na celu doprowadzenie pacjenta do obserwowania świata w inny sposób bez poczucia bycia obserwowanym, z drugiej strony oferuje narzędzia awaryjne do radzenia sobie z najbardziej rozpowszechnionymi sytuacjami społecznymi. Psychoterapia poznawczo-behawioralna obejmuje również „ uczący specjalnych technik relaksacyjnych, są prawdziwymi trenerami, którzy pomagają praktycznie radzić sobie z lękiem i wszystkimi stresującymi sytuacjami, które mogą zdarzyć się w życiu.Terapia ta jest zwykle przeprowadzana w indywidualnych sesjach, ale może być również bardzo przydatna w leczeniu grupowym: wydaje się, że dla pacjentów Terapia w kontekście, który sam w sobie jest już sytuacją społeczną, ma wiele zalet.
Farmakoterapia zaburzeń unikania i trudności w wystąpieniach publicznych
Samo leczenie odwykowe nie wystarczy, aby przeciwdziałać fobii społecznej. Oznacza to, że psychoterapia jest bardzo ważna, ale czasami trzeba jej towarzyszyć lekami. Zazwyczaj w tym celu i przeciwko sytuacjom unikania stosuje się leki przeciwdepresyjne lub benzodiazepiny. Są to cenne pomoce, ale generalnie nie pozwalają pacjentowi rozwiązać problemu i czasami powodują poważne skutki uzależnienia, nadużycia i lęku z odbicia, czyli lęku na myśl o obejściu się bez leków, które w efekcie dodatkowo komplikują jego życie społeczne. Innym problemem związanym z tymi lekami jest to, że pomagają one w sytuacjach fobii społecznej, ale gdy tylko leczenie farmakologiczne zostanie przerwane, objawy pojawiają się natychmiast, wywołując u pacjenta jeszcze większy stres i strach. Jeśli cierpisz na fobię społeczną, przede wszystkim skontaktuj się z doświadczonym psychoterapeutą i pozwól sobie na pomoc: kompetentny profesjonalista będzie w stanie Ci pomóc i wesprzeć, a Ty znajdziesz to, czego potrzebujesz: bezpieczeństwo w sobie i na pewno więcej spełnienie życia społecznego.
