PINKWASHING: OBŁUDNY FEMINIZM MAREK NASTAWIONYCH NA ZYSK - MIŁOŚĆ-E-PSYCHOLOGIA

Pinkwashing: zadufany w sobie feminizm dla zysku

Walki o równość, prawa i emancypację kobiet są szlachetnymi sprawami, jeśli są prawdziwe. Przeciwnie, zorientowane na ukryte motywy tracą wiarygodność i powodują dalsze szkody w kategorii, która już sama w sobie jest pokrzywdzona. W tym drugim przypadku mamy do czynienia ze zjawiskiem lepiej znanym jako różowe pranie, bardzo rozpowszechnionym zwłaszcza w dziedzinie komercyjnej i reklamowej.W tym artykule wyjaśnimy szczegółowo, na czym polega ta technika i dlaczego ważne jest, aby wiedzieć, jak ją wykonać. w zasadzie rozpoznaj hipokryzję.

Aby pozostać w temacie, obejrzyj ten film i odkryj wypowiedzi Armaniego przeciwko wykorzystywaniu kobiet w modzie.

Co to jest pranie różowe?

Pinkwashing to praktyka, za pomocą której marki i firmy prowadzą fałszywe kampanie feministyczne tylko po to, by przyciągnąć uwagę konsumentów bardziej wrażliwych na problem społeczny i zwiększyć sprzedaż. Jest to strategia marketingowa zrodzona w następstwie innego podobnego zjawiska, o którym mówiliśmy już wcześniej, a mianowicie greenwashingu, w ramach którego międzynarodowe koncerny dążą do zwiększenia obrotów poprzez symulację zmiany środowiskowej. W obu przypadkach oskarżenie kończy się hipokryzją niektórych firm, które promują aktywizm fasadowy, nie podejmując konkretnych działań, aby zmienić rzeczy i poprawić warunki zarówno środowiska, jak i kobiet. W przypadku pinkwashingu mówimy o „towarowym feminizmie”.

Pochodzenie terminu

Termin pinkwashing jest neologizmem języka angielskiego i pochodzi z połączenia przymiotnika „różowy”, „różowy” i czasownika „whitewashing”, który może oznaczać zarówno „wybielić”, jak i „ukryć”. Po raz pierwszy została użyta w 2002 roku przez Stowarzyszenie Chorych na Raka Piersi, a dokładniej przez jedną z historycznych członkiń stowarzyszenia, Barbarę Brenner. Kobieta, również dotknięta rakiem piersi i porwana przez chorobę w 2013 roku, zawsze walczyła z firmami, które przez lata spekulowały na temat poważnej i delikatnej kwestii, takiej jak rak piersi, tylko dla własnego zysku ekonomicznego. W związku z tym Brenner przeprowadził akcję oddziaływania zatytułowaną „Pomyśl, zanim się zarumienisz”, aby wyeliminować z rynku produkty oznaczone różową wstążką. Jak informowaliśmy na dedykowanej stronie internetowej, celem tej inicjatywy było uzyskanie „większej przejrzystości i odpowiedzialności ze strony firm, które uczestniczą w zbiórkach funduszy na raka piersi” oraz zachęcenie konsumentów „do zadawania krytycznych pytań dotyczących promocji z różową kokardką” . Firmy kosmetyczne, które utowarowiły sprawę feministyczną i badania nad rakiem, aby odwrócić uwagę kupujących od złej jakości użytych składników, często będących przyczyną samej choroby, znalazły się na celowniku aktywistki.

Pranie różowe i tęczowe: co się zmienia?

Znasz te produkty, które szczególnie z okazji Miesiąca Dumy, czyli miesiąca dumy społeczności LGBT, są pomalowane kolorami tęczy? Tutaj w tym przypadku mówimy o praniu tęczy, dalszej deklinacji różowego prania. Po raz kolejny jest to chwyt komercyjny, za pomocą którego firmy prezentują przyjazną gejom stronę, która w bardzo niewielkim stopniu trzyma się faktów. Ich bliskość ze społecznością gejów, lesbijek, osób queer i trans na całym świecie jest w rzeczywistości widoczna i rzadko towarzyszą jej konkretne działania na rzecz praw tych osób i zaangażowane w walkę z dyskryminacją i homotransfobiczną przemocą. Tak więc, podobnie jak w przypadku „ekologizmu i fasadowego feminizmu”, aktywizm LGBTQIA + promowany przez pranie tęczy jest tylko „operacją marketingową dla zysku.

Znane przykłady

Na przestrzeni lat kilka marek popełniło tę praktykę, aby uczynić swoje produkty bardziej atrakcyjnymi dla „zaangażowanego politycznie” klienta. Na przykład istnieje znana szwedzka marka odzieżowa, która w przeszłości wprowadziła na rynek koszulki z napisem „We Should All Be Feminists” (tłumaczenie „Wszyscy powinniśmy być feministkami”). Nie ma w tym nic złego, pomyślisz. Szkoda, że te same koszulki były szyte w warsztatach tekstylnych zlokalizowanych w Azji, gdzie pracownicy pracowali w warunkach nieludzkiego wyzysku i za haniebnie marne wynagrodzenie.

Ostatnio jednak oskarżano kolejną dużą markę fast-fashion, tym razem o pranie tęczy. Cóż, tak, ponieważ marka, o której mowa, uznała za stosowne wypuścić kolekcję o nazwie „Pride” w okolicach Miesiąca Dumy. Firma, o której mowa, uzasadniła ten wybór, twierdząc, że przekaże 20% zysków Stonewall, brytyjskiej organizacji charytatywnej, która od lat zawsze walczyła o prawa społeczności LGBT. Nieudolna próba ukrycia ekonomicznych celów inicjatywy została jednak zdemaskowana przez samą społeczność, zdając sobie sprawę, że Stonewall nie uczestniczyłby w tym roku w London Gay Pride i dlatego stowarzyszenie zostało wybrane wyłącznie na podstawie popularność i że ta sama odzież była produkowana w Turcji i Birmie, krajach, w których tolerancja dla osób homoseksualnych, biseksualnych, queer i trans jest bliska zeru.

Różowe pranie i Izrael

Jednak sprzeczności leżące u podstaw tych zjawisk dotyczą nie tylko kampanii reklamowych i strategii marketingowych, ale także polityki. Symboliczny przypadek reprezentuje Izrael. Przez lata faktycznie ten naród wyróżniał się otwartością na społeczność LGBTQIA +, niezwykłym zachowaniem, jeśli weźmiemy pod uwagę geolokalizację kraju, położonego w sercu Bliskiego Wschodu, gdzie prawa tych ludzi są często deptane na siłę i stłumione przemocą. Jednak z czasem pojawiło się podejrzenie, że Izrael stworzył ten samowystarczalny obraz tylko po to, by ukryć przed oczami opinii publicznej na całym świecie występki dokonane kosztem ludności palestyńskiej, wywłaszczył ich ziemię na rzecz izraelskich osadników .