Kobiety w komunikacji: wywiad z Antonellą La Carpia z Teads
Dojrzewanie jest z pewnością ważnym kamieniem milowym, zarówno dla osoby, jak i dla marki, a w tym konkretnym przypadku dla naszej.
Gdy kobieta kończy 18 lat, zdecydowaliśmy się rozpocząć projekt Women Empowerment, który skupia się na kobietach zajmujących się komunikacją.
Antonella La Carpia, dyrektor ds. marketingu i komunikacji w regionie EMEA i APAC w firmie Teads, odpowiedziała na 5 ważnych pytań, opowiadając o swojej drodze i o tym, jak zdobyła swoją świadomość.
1. Jak wygląda „bycie kobietą” w świecie pracy?
Bycie kobietą w świecie pracy nie jest prostym przedsięwzięciem ani nie jest oczywiste. Oczywiście ryzyko ukrywania się za stereotypami jest dość wysokie, więc chcę być bezpośredni: w ostatnich latach nie było mi łatwo budować swoją wiarygodność, a przede wszystkim budować moje przywództwo, zwłaszcza na terytorium takim jak włoski, gdzie za innymi krajami europejskimi kryje się dziedzictwo kulturowe w zakresie roli kobiet (choć muszę przyznać, że w ostatnich latach sytuacja się poprawia). Ogólnie rzecz biorąc, praca jest pod pewnymi względami znacznie prostsza, ponieważ my, kobiety, będąc wielozadaniowym i mając do czynienia z wieloma aspektami naszego życia, nawet w wymiarze prywatnym, potrafimy tę umiejętność nosić także w miejscu pracy; nie jest łatwo, jeśli chodzi o budowanie własnej wiarygodności i przywództwa. W ostatnich latach jest to męczące, ponieważ poruszamy problem trudności napotykanych przez kobiety w miejscu pracy, co powoduje opór (często określano nas jako „feministki” w uwłaczającym sensie) u kolegów. Na szczęście w firmie takiej jak moja jest łatwiej, bo pomysł na znalezienie wspólnej przestrzeni, w której można by zbudować ścieżkę wspierającą rozwój kobiecego przywództwa to coś, co rozwija się w bardzo ciekawy sposób i z radością mówię” Jestem kobietą zajmującą ważne stanowisko w „firmie, której tak bardzo zależy na wzmacnianiu naszej roli”.
Zobacz też
2. Czym było dla ciebie „wzmocnienie pozycji kobiet” w wieku 18 lat?
Wśród moich wielkich ambicji był stopień, spełnienie oczekiwań rodziców i zostanie dobrą żoną i matką.Praca była zbiorem moich aspiracji do rozwoju osobistego.Oczywiście dorastając, studiując i doświadczając zdajesz sobie sprawę, że praca to niekoniecznie to poświęcenie życia prywatnego i możliwości bycia matką i kobietą. Myślę, że umiejętność odnalezienia odpowiedniej równowagi, siły i pozytywnego środowiska pracy pozwala kobiecie na powrót do domu bardziej zadowolonej ze swojej tożsamości osobistej. wywyższać się, odkrywać to, co w sobie najlepsze, nawet z profesjonalnego punktu widzenia, bo przede wszystkim w ten sposób może zajmować się życiem prywatnym w znacznie bardziej wyczerpujący sposób.W przeciwnym razie nieuchronnie nie będzie kobietą w 100% kompletną. z tego punktu widzenia często porównuję się z postacią mojej matki: dokonała wyboru podyktowanego po części miłością, po części z dziedzictwa kulturowego, w rzeczywistości po kilku latach studiów chemicznych opuścił uniwersytet, aby poświęcić się w pełnym wymiarze swoim dzieciom. Jednak później w latach wyznał mi, że czasami odczuwał poczucie skruchy w obliczu wyboru, który doprowadził do niepowodzenia części siebie w realizacji. Ten brak często skłania ją do myślenia: „Gdybym kontynuował swoją karierę, jakie dalsze lekcje mógłbym dać moim dzieciom?”. Niewątpliwie musimy znaleźć odpowiednią równowagę między życiem zawodowym a prywatnym, ponieważ podstawą naszego człowieczeństwa jest jakość relacji (zarówno w miejscu pracy, jak i w życiu prywatnym).
3. Trzy słowa, które dziś kojarzą Ci się z „wzmocnieniem kobiet”
Wolność myśli, zdolność do pozostawania w zgodzie ze swoim sposobem bycia oraz do współdecydowania o tym, że przywództwo jest uznawane w 100% na poziomie podejmowania decyzji równym poziomowi człowieka.
4. Co poleciłbyś 18-latkowi?
W wymiarze pracy, oprócz wiedzy, jak to zrobić, trzeba wiedzieć, jak być: nigdy nie można przestać studiować i pogłębiać specyficznej wiedzy we własnej dziedzinie pracy. Co więcej, niezbędne jest pielęgnowanie własnej ciekawości. Moja ścieżka kariery była bardzo męcząca: dołączyłem do „firmy, której rynku nie znałem, ponieważ ten rynek był definiowany, jednocześnie musiałem rozumieć, jak komunikować się z pewnymi poziomami przywództwa, zajmowanymi głównie jako „nerd” trudności w nawiązywaniu relacji z innymi ludźmi, ciekawość pozwoliła mi zrozumieć ich język w celu ustalenia porównania. Aby rozwijać się w „firmie trzeba wnieść wartość dodaną, która musi być przede wszystkim dla siebie (wypełnić luki , zrozumieć równowagę psychiczną między życiem prywatnym i zawodowym, zrozumieć, czego potrzebujemy w życiu codziennym, aby wykonać „jakościowo interesującą czynność i znaleźć odpowiednie” witaminy „w celu lepszego uporządkowania wszystkich swoich zobowiązań i zainteresowań), a następnie dla współpracowników i środowiska pracy w ogólny. Moje witaminy to fakt kwestionowania siebie na co dzień, organizacji i szczęścia.W swojej pracy nie ratuję życia, ale staram się ratować media, aby świat był ciekawszy społecznie, aby ludzkie mózgi mogły stać się ich własnymi.czas więcej ciekawe: Uczciwość, ciekawość, szczęście, determinacja i fakt dbania o innych pozwalają z kolei zadbać o siebie, nawet na poziomie zawodowym.
5. Jak bardzo jest dziś potrzeba, aby mówić o upodmiotowieniu kobiet i co należy zrobić?
Trzeba rozmawiać i zajmować się tą kwestią nie tyle dla nas, które osiągnęłyśmy świadomość (jeśli możemy o tym mówić, to znaczy, że rynek jest już gotowy), ile pomagać kobietom z innych krajów, które dziś są daleko w tyle. ten front. Musimy to zrobić dla tych kobiet, które dzisiaj nie mają możliwości zabrania głosu i prawa do swojej roli w społeczeństwie zarówno jako istot ludzkich, jak iw przyszłości również jako pracownic.
