Seks i książka / Seks ekstremalny jako wolność i autoafirmacja w erosie opowiada Jana Černá
Jana Černá urodziła się w Pradze w 1928 roku i dorastała między dwiema wojnami w kulturalnym i nonkonformistycznym środowisku. W rzeczywistości jego ojciec był znanym architektem czeskiego ruchu konstruktywistycznego, podczas gdy jego matka, dziennikarka i aktywistka Milena Jesenská, była niczym innym jak słynną kochanką Kafki Mileną, której historia miłosna została częściowo przekazana nam w znakomity Listy do Mileny przez praskiego pisarza. Jana była głęboko naznaczona silną i niezależną osobowością matki, która nie zawsze była obecna, między walkami politycznymi a problemami ekonomicznymi, rozwodami, przeprowadzkami i transferami. Będąc jeszcze młodą dziewczyną, sama Jana pomagała szerzyć tajną prasę antyfaszystowską. Kiedy Milena została aresztowana przez gestapo, zamieszkała z dziadkiem. W chwili śmierci miał zaledwie siedemnaście lat, roztrwonił całe odziedziczone dziedzictwo i rozpoczął koczownicze życie, nawet śpiąc na ulicy i wykonując najskromniejsze prace. Ożenił się czterokrotnie, miał dzieci, którymi nie mógł się stale opiekować i które umieszczono w pieczy zastępczej. Zginął w 1981 roku w wypadku samochodowym.
Bo perlamiserio nie ma Twojego języka w mojej cipce, kiedy tak mocno i gwałtownie tego pragnę, bo nie czuję bolesnego łaskotania Twoich ugryzień na podeszwach moich stóp, bo nie mogę pokazać Ci tyłka, abyś Ty tapety, gryź go, bij go i spryskuj spermą, bo nie mogę wtedy leżeć obok Ciebie i rozmawiać z Tobą o niczym – od filozofii po seks aniołów – z naturalną pewnością siebie obok siebie, a w międzyczasie sprawić Ci widziałeś właśnie tak, dla nadmiaru witalności?
W trudnych latach stalinizmu Černá stała się jedną z najważniejszych postaci praskiego undergroundu kultury. Stał się częścią grupy intelektualistów, którzy spotkali się na przedmieściach Libe i prowadzili cyganerię, na którą składały się dyskusje, ekscesy i ograniczenia ekonomiczne, doskonale odzwierciedlone w ich pracach, które zostały wydrukowane w serii zakazanych tekstów. oznaczało północ. Do tej samej grupy, z którą Janę łączyła długa znajomość i której list, którego fragment zacytowaliśmy, zawarty w jej zbiorze pism, należał także wybitny filozof Zbyněk Fišer, lepiej znany pod pseudonimem Egon Bondy. , jest dedykowany Nie w dupie dzisiaj, wydana we Włoszech przez Edizioniego i/lub z przedmową samego Fišera.
Zobacz też
Autorka pisze do kochanka pełen pasji list, w którym z pewnością nie skąpi opisu najciemniejszych szczegółów swojego pożądania. Ta lista pragnień, otwarta pytaniem Powiedz mi, co to za bzdury, że cię tu nie ma?, rozwija się niczym ekscytujący strumień świadomości przez całe strony, na których Jana zdaje się rewidować cały repertuar seksualnych preferencji pary, zjednoczonych już od trzynastu lat, ale wciąż rozpalanych tak żywym ogniem. Jeśli tekst może wydawać się trywialnie erotyczny, niemal sentymentalny (a przyznaje to sama Jana), to najważniejsze jest to, jak ten skrajny erotyzm staje się niezbędnym warunkiem sztuki i myśli filozoficznej: Černá chciałby, aby Bondy zrezygnował z abstrakcji i akademickiego pojmowania na rzecz poświęcić się dziełu pisanemu bez cenzury, z intelektem iz ptakiem - arcydzieło zrodzone nie w bibliotekach, ale w łóżku z nią.
w ListPodobnie jak w wierszach i innych tekstach Černej, erotyka staje się przede wszystkim autoafirmacją, politycznym wyrazem własnej emancypacji jako kobiety, zdolnej wyzwolić się z restrykcyjnego klimatu kulturowego macho, by w końcu móc afirmować – rzeczywiście , krzyczą - własne pragnienia, bez wstydu. Wszystko to, pamiętajcie, bez agresji, ale z żywością i ironią. Krótko mówiąc, jeśli jest coś, czego pragniesz, dziewczyny, ucz się od Jana i nigdy nie bój się tego powiedzieć.
przez Giuliana Altamura
Tutaj możesz przeczytać poprzednie spotkanie z felietonem Seks i książka / Pożądanie i brak skrupułów bez granic w skrajnym erotyzmie Emmanuelle
