15 najpiękniejszych i najsłynniejszych wierszy miłosnych w historii
Fascynujące, cierpiące, romantyczne, udręczone: miłość jest tym uczuciem, które może wzbudzić w ludzkiej duszy niezliczoną ilość emocji, przy czym nikt nie jest wobec niej obojętny. Prawdziwa miłość przytłacza, skłania do rozwoju i refleksji. Wszystko to nigdy nie umknęło wielkim poetom przeszłości, a nawet teraźniejszości. Jej skutki opisywano na przestrzeni wieków, w inny, ale jednocześnie podobny sposób: miłość zawsze była tą niepowstrzymaną siłą, której musi się poddać każdy człowiek.
Na przestrzeni lat ukazało się wiele wierszy miłosnych: jedne słodsze i beztroskie, inne bardziej nostalgiczne i bolesne.Każdy wiersz próbował i zawsze będzie próbował wyjaśnić, co to znaczy być zakochanym i jak jego autor doświadczył tego uczucia z aury. fascynujący. Zebraliśmy 15 najpiękniejszych i najsłynniejszych wierszy miłosnych wszech czasów, których wersety nigdy nie przestają podniecać i dotykać głębi serca.
Zobacz też
William Szekspir, Sonet 116
Czym jest miłość i przede wszystkim jak się objawia? To jest temat tego wiersza Szekspira,
gdzie angielski poeta i dramaturg podkreśla, czym to uczucie nie jest, podając nieopublikowany i oryginalny opis.
Oby nigdy nie było, że stawiam przeszkody
do zjednoczenia wiernych dusz; Miłość nie jest miłością
jeśli zmieni się, gdy odkryje zmianę
lub ma tendencję do znikania, gdy druga osoba się oddala.
O nie! Miłość jest zawsze stałą latarnią morską
który wisi nad burzą i nigdy się nie zawaha;
jest gwiazdą przewodnią każdej zagubionej łodzi,
którego wartość jest nieznana, chociaż znana jest odległość.
Miłość nie podlega Czasowi, choć to różowe usta i policzki
będą musieli wpaść pod jego zakrzywione ostrze;
Miłość nie zmienia się w kilka godzin lub tygodni,
ale nieustraszony wytrwa ostatni dzień sądu:
jeśli to pomyłka i będę osądzony,
Nigdy nie pisałem i nikt nigdy nie kochał.
Khalil Gibran, Podążaj za miłością
Ten wiersz również współcześnie bierze słowa Szekspira. Gibran zastanawia się, czym miłość nie jest, ponieważ to uczucie nie wymaga niczego poza byciem czystym i celem samym w sobie.
Miłość nie daje nic prócz siebie
i łapie tylko od siebie.
Miłość nie posiada,
ani nie chciałby być opętany
bo miłość wystarczy miłości.
Charles Bukowski, Kiedy Bóg stworzył miłość
Oto współczesna opowieść o miłości w lapidarnych frazach Bukowskiego.Wszystko, co powstało, wydaje się powierzchowne i niedoskonałe, z wyjątkiem kobiety kochanej przez poetę, zdolnej uczynić wszechświat kompletnym.
Kiedy Bóg stworzył miłość, niewiele nam pomógł
kiedy Bóg stworzył psy, niewiele im pomagał
kiedy Bóg stworzył rośliny, było to normalne
kiedy Bóg stworzył nienawiść, dał nam normalną użyteczną rzecz
kiedy Bóg Mnie stworzył, stworzył Mnie
kiedy Bóg stworzył małpę, spał
kiedy stworzył żyrafę był pijany
kiedy tworzył narkotyki, był w świetnym humorze
a kiedy stworzył samobójstwo, był na ziemi.
Kiedy stworzył cię leżącą w łóżku
wiedział, co robi
był pijany i naćpany
i stworzył góry, morze i ogień
w tym samym czasie.
Popełnił kilka błędów
ale kiedy stworzył cię leżącą w łóżku?
stworzył cały Swój Święty Wszechświat.
Hermanna Hessego, Ponieważ cię kocham
„Autentyczny tekst wyznania miłości”. Poeta nie ogranicza się do opisu skutków tego uczucia, ale zwraca się bezpośrednio do ukochanej kobiety, ujawniając powody, dla których ją kocha.
Ponieważ Cię kocham, przyszłam do Ciebie w nocy
tak porywczy i niezdecydowany
i nigdy nie będziesz w stanie o mnie zapomnieć
Przyszedłem ukraść twoją duszę.
Teraz jest moja - całkowicie moja
na złe i na dobre,
z mojej porywczej i odważnej miłości
żaden anioł nie może cię uratować.
Gajusz Waleriusz Katullus, Żyjemy, moja Lesbia, i kochamy
Przemożna pasja łacińskiego poety do swojej kobiety wyraża się w jednym z najsłynniejszych wierszy wszech czasów. Tajemna i cudzołożna miłość płonie między nimi, chociaż nie można jej ujawnić w świetle dnia.
Żyjemy, moja Lesbia, i kochamy,
i każdy zdradziecki szmer starego
niech najgorsza waluta będzie dla nas warta.
Dzień może umrzeć, a potem znów wzrosnąć,
ale kiedy umiera nasz krótki dzień,
nieskończoną noc będziemy spać.
Dajesz mi tysiąc pocałunków, a potem sto,
potem daj mi jeszcze tysiąc, a potem sto,
zatem tysiąc continuos, a więc sto.
A kiedy będzie ich tysiąc i tysiąc,
ukryjemy ich prawdziwy numer,
aby zawistni nie rzucali złego oka
za tyle pocałunków.
Pablo Neruda, Nie kocham cię tak, jakbyś była solną różą
Prawie nigdy nie możesz opisać, jak kochasz osobę. Neruda podsumował to w tym współczesnym sonecie, w którym romans i namiętność łączą się w cudowną deklarację miłości, jeden z najbardziej sugestywnych wierszy wszechczasów.
Nie kocham cię jakbyś była solną różą, topaz
O strzało goździków, które rozprzestrzeniają ogień,
Kocham cię tak, jak kochasz pewne mroczne rzeczy,
Potajemnie, między cieniem a duszą.
Kocham Cię jak roślinę, która nie kwitnie i nie nosi
Wewnątrz ukryte światło tych kwiatów;
Dzięki Twojej miłości żyje ciemno w moim ciele
Skoncentrowany aromat, który wyrósł z ziemi.
Kocham cię, nie wiedząc jak, kiedy ani skąd,
Kocham Cię bezpośrednio, bez problemów i dumy:
Więc kocham Cię, bo nie wiem jak kochać inaczej
Że tak, w ten sposób nie jestem, a ty nie,
Tak blisko, że twoja dłoń na mojej piersi jest moja,
Tak blisko, że twoje oczy zamykają się wraz z moim snem.
Rabindranatha Tagore, Zostaw swoje serce
Narodziny miłości łączą się z otwarciem kwiatu: od małego początkowego pąka po ewolucję płatków i korony. Wszystko dzieje się szybko, ale z nostalgią patrzymy na pierwszą kiełkę, pełną możliwości.
Zostaw swoje serce
W końcu wybuchnij,
Poddaj się, kolego, poddaj się.
Duch kwitnienia
To spadło na ciebie.
możesz zostać
Nadal bud?
Fernando Pessoa, Miłość, kiedy się objawia
Wszyscy, którzy doświadczają miłości przez całe życie, wiedzą, jak wyzwala ona burzę emocji, które ją uwidaczniają, ale jednocześnie sprawiają, że słowa wydają się niewystarczające. Nie wiemy, co powiedzieć, nie rozumiemy, jak powinniśmy się wyrażać. Być może jednak właśnie to łączy nierozerwalnie dwoje kochanków.
Miłość, kiedy się objawia,
Nie wiadomo, aby się ujawnić.
Wie, jak na nią patrzeć,
Ale nie może z nią rozmawiać.
Kto ma na myśli to, co czuje?
Nie wie, co powiedzieć.
Mów: wydaje się kłamać ...
Milczy: wydaje się zapominać ...
Ach, ale jeśli zgadła,
Gdyby mógł usłyszeć spojrzenie,
A gdyby wystarczyło jej jedno spojrzenie
Aby wiedzieć, że ją kochają!
Ale kto dużo słyszy, milczy;
Kto ma na myśli to, co czuje?
Pozostaje bez duszy i słowa,
Zostań sam, całkowicie!
Ale jeśli to mogłoby ci powiedzieć?
Czego nie śmiem ci powiedzieć,
Nie będę już musiał z nią rozmawiać
Bo mówię do ciebie...
Eugenio Montale, Schodzę na dół, podając Ci rękę, przynajmniej milion schodów
Włoski poeta dedykuje te wersety swojej żonie, która zmarła po wspólnie spędzonych latach. Montale pokazuje, że miłość nie zawsze wymaga wielkich gestów: proste wyciągnięcie ręki, by wesprzeć ukochaną, jest warte więcej niż wiele słów.
Schodzę na dół, podając Ci rękę, przynajmniej milion schodów
a teraz, kiedy cię tam nie ma, na każdym kroku jest pustka.
Mimo to nasza długa podróż była krótka.
Moje wciąż trwają i już ich nie potrzebuję
połączenia, rezerwacje,
pułapki, pogardy tych, którzy wierzą,
ta rzeczywistość jest tym, co widzisz.
Zszedłem milion schodów podając ci moje ramię
nie dlatego, że z czterema oczami możesz zobaczyć więcej.
Wyjechałem z tobą, bo wiedziałem to o nas dwojgu
jedyne prawdziwe źrenice, choć tak zachmurzone,
były twoje.
Emilii Dickinson, Czasami z sercem
Prawdziwa miłość wymaga splotu czynników, a jedna z najsłynniejszych poetek pokazuje, jak trudno jest to osiągnąć.
Czasami z sercem
Rzadko z duszą
Jeszcze mniej siłą
Niewielu - naprawdę kocha.
Johna Keatsa, Bez ciebie
Kiedy zakochujesz się z głębi duszy, nie możesz być bez osoby, wobec której czujesz to uczucie. Angielski poeta wyjaśnia również tę harmonię i jedność między dwoma różnymi bytami.
Nie mogę istnieć bez Ciebie.
Zapominam o wszystkim oprócz tego, że znów cię zobaczę:
Moje życie wydaje się na tym kończyć,
Dalej nie widzę.
Pochłonęłaś mnie.
Teraz mam przeczucie
Jak się rozpuścić:
Byłbym bardzo smutny
Bez nadziei, że wkrótce znów cię zobaczę.
Bałbym się od ciebie uciec.
Ukradłeś moją duszę mocą
Nie mogę się oprzeć;
Jednak mogłem się oprzeć, dopóki cię nie zobaczyłem;
I nawet po tym, jak cię zobaczyłem
Często próbowałem uzasadnić
Wbrew przyczynom mojej miłości.
Teraz już nie jestem do tego zdolny.
To byłaby zbyt wielka kara.
Moja miłość jest samolubna.
Nie mogę oddychać bez ciebie.
Paulu Eluardzie, Mów, by milczeć
Współudział między dwojgiem kochanków oznacza również wzajemne zrozumienie bez konieczności wyrażania się słowami. To właśnie manifestuje Éluard w swojej poezji Mów do milczenia.
Mówić
Nie mając nic do powiedzenia
Komunikować się
W ciszy
Potrzeby duszy
Daj głos
Do zmarszczek twarzy
Do rzęs
W kącikach ust
Mówić
Trzymając się za ręce
Bądź cicho
Trzymając się za ręce.
Aldzie Merini, Znam cuda w tobie
Bez miłości nie jesteśmy w stanie w pełni cieszyć się cudami, jakie szykuje nam życie, a niektóre z nich poznajemy dopiero wtedy, gdy serce zaczyna bić nie tylko dla nas samych.
Znam cuda w tobie
Tak odkryte cuda miłości
Co dla mnie wyglądało jak muszle
Gdzie poczułem zapach morza i pustyni
Plaże Corral i miłość tam?
Jestem zagubiony jak w burzy
Zawsze trzymam to serce nieruchomo
Kto (dobrze wiedziałem) kochał chimerę.
Nazistowski Hikmet, Jesteś moją niewolą, jesteś moją wolnością
Miłość składa się z kontrastów i przeciwieństw, jak pokazuje ten tekst Nazim Hikmet.
Jesteś moją niewolą, jesteś moją wolnością
Jesteś moim płonącym ciałem
Jak nagie ciało letnich nocy
Jesteś moją ojczyzną
Ty z zielonymi refleksami twoich oczu
Ty, wysoki i zwycięski
Jesteś moją nostalgią
Wiedzieć, że jesteś niedostępny
W tym samym czasie
W którym cię chwytam.
Jacques Prevert, Chłopcy, którzy się kochają
To, co Prévert opisuje w tym wierszu, to młoda miłość, której bohaterami są chłopcy. To ci, którzy kochają się nawzajem, nie martwiąc się o gniew i zazdrość innych, zdolni w pełni cieszyć się nowym i czystym uczuciem.
Chłopcy, którzy się kochają, całują się na stojąco
Przeciw bramom nocy
A przechodnie, którzy przechodzą, zaznaczają ich palcem
Ale faceci, którzy się kochają
Nie ma ich dla nikogo
I to tylko ich cień
Który drży w nocy
Pobudzanie gniewu przechodniów
Ich gniew ich pogarda śmieje się ich zazdrość
Kochających się chłopców nie ma dla nikogo
Są gdzie indziej znacznie dalej niż noc?
Dużo wyższy niż dzień
W olśniewającym blasku ich pierwszej miłości.
