Anemone: kolorowy i łatwy w uprawie wiosenny kwiat
Zawilec to piękny kwiat, który występuje w wielu kolorach, od różowego po niebieski, przechodzący przez żółty i biały. Bez większych trudności można ją uprawiać zarówno w ogrodzie, jak iw doniczkach. Oferuje spektakularne kwitnienie, a wokół jego narodzin powstały mity i legendy. Przejdźmy do odkrycia jego odmian, sposobu uprawy i potrzeb klimatycznych. Nie przegap poniższego filmu, jeśli chcesz dowiedzieć się wszystkiego o fascynującym języku kwiatów.
Zawilec: znaczenie i ciekawość
Zawilec to wiosenny kwiat należący do rodziny Ranunculaceae. Pochodzi z Afryki Południowej i Ameryki Południowej, gdzie nazywany jest „kwiatem wiatru”, ponieważ jego korony kołyszą się na lekkim wietrze wiejącym wiosną. Istnieje ponad 150 różnych gatunków i występuje w wielu kolorach: różowym , żółty, biały , czerwony, różowy, fioletowy, ... Rośnie samoistnie na łąkach i zwykle znajduje się pod drzewami lub w miejscach półcienistych, ponieważ nie lubi bezpośredniego światła słonecznego. Jest to lekki, delikatny i kruchy kwiat, wokół którego zrodziło się wiele legend, jest bardzo popularny w dziedzinie ogrodnictwa, ponieważ zawilce są jedną z najbardziej spektakularnych bylin: wiosną wręcz pięknie kwitną wielokolorowo.
Zawilec to kwiat znajdujący się w centrum różnych mitów, które próbują wyjaśnić jego znaczenie.Na przykład w mitologii greckiej Zawilec był piękną nimfą, która przyciągnęła miłość dwóch wiatrów, Zefiru i Boreasa. Obaj, walcząc o przychylność nimfy, rozpętali burze i burze, rozzłościwszy w ten sposób Florę, czyli boginię natury. Zazdrosna o Anemone rzuciła na nią zaklęcie sprawiając, że stała się kwiatem. Tak więc, podczas gdy ciepły wiosenny wiatr, czyli Zefir, kołysze zawilec, to zimny i zimowy wiatr (Borea) zamyka go w sobie.Według tej legendy, powód, dla którego ten kwiat ma tak krótki czas trwania, byłoby przekleństwem bogini.
Po łacinie jego nazwa oznacza „życiowy oddech' i przypomina efemeryczny i kruchy charakter kwiatu. Z kolei Etruskowie uważali go za symboliczny kwiat zmarłych do tego stopnia, że nawet dziś nekropolie pod Tarquinią pokrywają fascynujące połacie błękitnych zawilców.
Nawet w języku kwiatów reprezentuje poczucie efemeryczności i opuszczenia, a czasem staje się symbolem zdradzonej miłości i rozczarowań.
We współczesnej kulturze, jednym słowem, anemon to kwiat kojarzony z przemijaniem uczuć, kruchością i melancholią, jednak w niektórych rejonach świata, np. na półwyspie Kamczatka, do zatruwania grotów strzał używano wyciągu z anemonu.
Znaczenie tej wieloletniej rośliny, która zdobi ogród, nie jest zbyt radosne, jednak jej sukces jest niezaprzeczalny: anemon to prawdziwa gwiazda w każdym magazynie ogrodniczym (na równi z bonsai!).
Wszystko o kwiecie anemonu
Istnieje ponad 150 różnych gatunków anemonów, które również rosną dziko w Europie, jednak najbardziej znane to kwitnący latem-jesień anemon japonica oraz fulgens. Są to bardzo popularne odmiany do celów dekoracyjnych, których łodyga może osiągnąć nawet metr wysokości. Zawilec wieńcowy natomiast to odmiana rustykalna, bardzo silna i odporna, o charakterystycznych prostych lub pełnych kwiatach o jasnych kolorach.W homeopatii i ziołolecznictwie najczęściej stosowanym gatunkiem jest jednak zawilc nemorosa, który ma liczne korzystne i lecznicze właściwości. Wykorzystywane są duże kolorowe płatki, których działanie byłoby pozytywne w przypadku wielu chorób.
W stanie spontanicznym zawilca można spotkać w zaroślach i przy drzewach, ponieważ uwielbia cień i chłód. Jest to wieloletnia roślina zielna o długości od 15 cm do jednego metra, która oprócz pięknych kwiatów z różnokolorowymi płatkami ma bardzo ozdobne zielone liście, a nawet liście zawilców, podobnie jak płatki. , są bardzo cenione zarówno w ogrodnictwie, jak iw ziołolecznictwie. W szczególności liście roślin wieńcowych są wykorzystywane do wielu celów.
Jak wyhodować zawilca?
Do skutecznej uprawy anemonów niezbędna jest żyzna i przepuszczalna gleba, chłodny klimat oraz niezbyt słoneczne stanowisko, na którym odbywa się uprawa. Jeżeli celem jest wiosenne kwitnienie (jak w przypadku zawilców wieńcowych) konieczne jest sadzenie roślin w okresie od sierpnia do jesieni.Sadzenie odbywa się poprzez umieszczenie kłączy (tj. cebulek) roślin w glebie. Jak uczy każdy magazyn ogrodniczy, idealnym rozwiązaniem jest sadzenie tych bylin na głębokości 7-10 cm, z korzeniami skierowanymi w dół.
Możliwe jest również sadzenie cebulek o innej porze roku, ale wiele zależy od temperatury miejsca, w którym mieszkasz.
Dziko rosnące gatunki kwiatów to rośliny rustykalne, które również są dobrze przystosowane do zimowego klimatu, jednak jak wszystkie rośliny w ogrodzie potrzebują określonych warunków. Na przykład anemon, podobnie jak inne rośliny kwasolubne, uwielbia wilgotne i chłodne środowiska, w których temperatura wynosi od 14 do 20°.
Zawilec, w szczególności z gatunku coronaria, jest rośliną rustykalną, którą dość łatwo uprawiać nawet w ogrodzie, jednak aby uzyskać piękne kwiaty o mocnym kolorze, należy go sadzić nie w bezpośrednim słońcu, ale w półcieniu . Dlatego idealna ekspozycja jest w chłodnym i wilgotnym miejscu, gdzie rośliny mogą otrzymywać promienie słoneczne bez poparzenia.Jeśli natomiast chcesz hodować anemon w doniczkach, należy podjąć inne środki ostrożności.
W każdym razie, jak zapewniają wszystkie techniki ogrodnicze, dobrze jest unikać zastoju wody i zbyt częstego podlewania, które może spowodować gnicie korzeni. Kłącza (inna nazwa cebulek) należy umieszczać w miejscu niewietrznym i chronić przed bezpośrednim światłem.Ogólnie ilość wody na okres cieplejszego roku to 2-3 podlewania tygodniowo. Zimą jednak roślinę (bylinę) należy chronić przed mrozem lekką ściółką.
Wyhoduj kwiat anemonu w doniczce
W uprawie anemonów doniczkowych bardzo ważne jest zwrócenie uwagi na kształt pojemnika. Idealna doniczka jest w rzeczywistości duża i dość głęboka. Przy tak dużej dostępnej przestrzeni kwiaty będą mogły rozwijać się na wysokość i szerokość, a system korzeniowy można również rozbudować. Dno pojemnika zostanie pokryte żwirem, odłamkami lub keramzytem, aby ułatwić odpływ wody, natomiast gleba musi być świeża, żyzna i kwaśna. Lepiej, jeśli jest wzbogacony nawozem azotowym, kompostem i innymi substancjami organicznymi.
