„Walcz i uśmiechaj się” opowieść o miłości i nauce dwojga rodziców, którzy walczą i żyją dla Mario, ich cudu
"Daj spokój, kiedy jeszcze go brakuje?!", "Nie mogę się doczekać, żeby to zobaczyć", radości "Słuchaj! Pierwsze kopnięcie „i niespodzianki” Czy wiesz, że w ciąży nie możesz jeść surowego mięsa? A że maluch w okresie odstawiania od piersi nie może wszystkiego zjeść?”.
W ciągu dziewięciu miesięcy ciąży kobieta, nosicielka życia, jest u szczytu swojej świetności. Odliczanie odbywa się wspólnie z resztą rodziny, aby spotkać „jego/ją”, mały cud, który formuje się w jej łonie.
Niestety jednak nie wszystkie kobiety są w stanie donosić ciążę do terminu porodu. Przypadek, nieszczęście lub natura mogą przeszkodzić i zablokować rozwój małego życia, które miało się narodzić.
Francesca Fedeli jest jedną z tych kobiet. Dzielny wojownik, który po dwóch aborcjach nie zatrzymał się i nie poddał. Francesca wiedziała, że jej mały cud niedługo nadejdzie, po prostu musiała dalej wierzyć i walczyć. Pewnego dnia cztery lata temu dobra wiadomość: jest w ciąży.
Dziewięć miesięcy radości i szczęścia, podczas których ona i jej mąż Roberto byli w siódmym niebie, ale potem, jak w najgorszych koszmarach, zejście do piekła. Mario, noworodek, doznał udaru mózgu. Kiedy była w łonie matki? Podczas porodu? Nadal nie wiemy. Zdarza się to dwojgu lub trojgu dzieci na tysiąc i wszystkie cierpią z powodu uszkodzenia mózgu. W przypadku Mario czterdzieści procent „prawej półkuli” było „spalone”, prawdopodobnie lewa strona jego ciała byłaby sparaliżowana.
Francesca i Roberto nie poddają się i krok po kroku rozpoczynają swoją podróż razem z Mario: dużo fizjoterapii w domu iw szpitalu oraz eksperymentalny program aktywacji neuronów lustrzanych.Ale to nie wystarczyło. Ponieważ Mario nie patrzył na ćwiczenia, patrzył na swoich rodziców, tak skupionych na nauczeniu go „autonomii, że oni” zapomnieli przekazać mu radość życia.
Postanawiają więc zmienić perspektywę: jeśli chcieli od Mario tego, co najlepsze, musieli dać z siebie to, co najlepsze. Francesca i Roberto wracają więc do robienia z nim pięknych rzeczy, które uwielbiali robić wcześniej: podróżowania, słuchania muzyki, czytania, spędzania czasu z przyjaciółmi. A on, krok po kroku, dosłownie wstał i stał się uśmiechniętym dzieckiem, jakim jest dzisiaj.
Zapytaliśmy Francescę, co skłoniło ją do opowiedzenia swojej historii w książce „Walcz i uśmiechaj się". Jak zawsze uśmiechem pełnym empatii i niesamowitą i zaraźliwą wolą życia w oczach, wyjaśniła, że czuje potrzebę opowiedzenia inni rodzice jej historię.
„Wciąż miałem coś do powiedzenia. I podziękowania. Czuliśmy tę silną potrzebę, aby iść i dołączyć do innych rodzin. Jest to książka, która opowiada o zdrowym rozsądku neuronów lustrzanych i o tym, czego nauczyliśmy się z naszej historii z Mario, zaczynając od kiedy otrzymaliśmy udar, „udar", przechodząc przez przetwarzanie traumy w rodzinie, a kończąc na naszych projektach między medycyną a technologią. A potem dlatego, że dochód przeznaczony na nas ze sprzedaży książki zostanie w całości przekazany na rzecz Fightthestroke stowarzyszenia, to kolejny sposób na zapewnienie lepszej przyszłości młodym osobom po udarze.
Historia Franceski i Roberto nie jest cudem ani bajką: jest przykładem tego, co potrafią ciekawość, odwaga, miłość i nauka. Z tego powodu Francesca chciałem opowiedzieć to w książce, tak jak powiedziała to z Roberto TED Global z 2013 roku i stamtąd objechał świat. Ta książka opowiada o bezwarunkowej miłości dwojga rodziców, którzy chcą dla swojego dziecka jak najlepiej i starają się mieć takie same możliwości jak wszystkie inne dzieci. Historia odwagi, determinacji i miłości, która z pewnością poruszy serca każdego.
„Musimy nauczyć się rozważać to, co mamy jako dar, a czego brakuje jako szansę” – Francesca Fedeli.
