Nilde Iotti: jeśli jesteśmy wyemancypowanymi kobietami, zawdzięczamy to przede wszystkim jej
Dwadzieścia lat bez Nilde. Stanowcza i autorytatywna kobieta, trzeźwa i empatyczna polityka. Zawsze rozmieszczona u boku kobiet, walczyła w pierwszym rzędzie, by w końcu móc się wyemancypować i odnaleźć swoją wolność. Ta sama wolność, którą dziś zbyt wiele razy uważamy za pewnik, ale której dla wielu innych kobiet też nie było to nadal nie jest, Niestety.
Od „nauczania do ruchu oporu: pierwsze kroki w polityce”
Nilde Iotti, urodzona jako Leonilde Iotti, żyje w okresie dojrzewania naznaczonym poważnymi trudnościami ekonomicznymi z powodu zwolnienia jej ojca, pracownika kolei i związkowca, po tym, jak ten ostatni odmówił przyłączenia się do faszyzmu. Mimo to, dzięki zaangażowaniu i poświęceniu, Nilde udaje się zdobyć stypendia, dzięki którym może ukończyć studia literackie na Katolickim Uniwersytecie w Mediolanie. Po zawieszeniu broni z 8 grudnia 1943 r. porzuca zawód nauczyciela i gra w ruchu oporu obok kobiecych grup obronnych jako sztafeta porządkowa.
Dopiero okres powojenny oficjalnie usankcjonował jego wejście do polityki. Została wybrana na przewodniczącą Związku Kobiet Włoskich Reggio Emilia, a od 1946 wstąpiła w szeregi Włoskiej Partii Komunistycznej.
Zobacz też
Historia miłosna z Palmiro Togliatti, która zgorszyła cały kraj
W tym samym roku rozkwita miłość między Nilde i Palmiro Togliatti, sekretarzem krajowym PCI, starszym o 27 lat, już wtedy żonatym i ojcem.
Atak nie wystarczy, aby położyć kres tej przytłaczającej, ale skandalicznej relacji, której zdecydowanie sprzeciwia się sama partia. Nilde zostaje oskarżony o karierowiczostwo i osądzony zrujnować rodziny, ale ona, z szerokimi ramionami, pozwala, by jej wiązania zsunęły się na nią i pozostaje obok „Najlepszego” aż do śmierci tego ostatniego, która miała miejsce 21 sierpnia 1964 roku. Dopiero przy tej okazji Nilde zostanie oficjalnie uznany za ten kumpel przez Togliattiego. Co więcej, aby usankcjonować głęboki związek, który ich wiązał, adoptują dziecko, Marisę Malagoli, młodszą siostrę jednego z sześciu robotników zabitych w Modenie podczas demonstracji.
Prezes Izby Poselskiej ds. Emancypacji Kobiet”
Jako członek Komisji Spraw Konstytucyjnych skupia swoją uwagę na roli kobiet w świecie pracy i rodzinie. Podpisuje ustawę o ustanowieniu renty i ubezpieczenia dla gospodyń domowych, walczy w obronie rozwodów i prawa rodzinnego oraz przyczynia się do zatwierdzenia prawa aborcyjnego w 1974 roku.
1979 to rok, w którym Nilde zapisuje się na kartach historii Republiki Włoskiej: jest pierwszą kobietą wybraną na przewodniczącą Izby Deputowanych, które to stanowisko piastuje przez trzy kolejne kadencje, przez wszystkie trzynaście lat do 1992 roku, rekord, który nigdy się nie powtórzył lub przeszedł.
Poruszające było przemówienie wygłoszone przez Nilde z okazji ceremonii inauguracji:
„Ja sama – nie będę tego przed Tobą ukrywać – przeżywam ten moment niemal w sposób emblematyczny, czując w nim głęboki sens, który przewyższa moją osobę i dotyka milionów kobiet, które poprzez męczące, cierpliwe i wytrwałe zmagania otworzyły drogę do ich emancypacja”
Rezygnacja przychodzi w 1999 roku, to poważne problemy zdrowotne zmuszą ją do rezygnacji z zaangażowania. Nilde zmarł 4 grudnia tego samego roku, dokładnie dwadzieścia lat dzisiaj, z powodu zatrzymania akcji serca.
Nilde była kobietą rewolucjonistką, jedną z matek Republiki i feministką, która konkretnie walczyła z nierównością płci, plagą, która wciąż jest bardzo aktualna. To także dzięki niej pojawiło się wiele problemów, z którymi spotykają się na co dzień kobiety, które były zbyt długo uciszane. Ona, tak namiętna i charyzmatyczna, musi nas inspirować, aby któregoś dnia jedna z nas mogła objąć stanowisko, do którego zbliżyła się tak blisko, jak nigdy dotąd i wreszcie możemy powiedzieć, że mamy kobietę premiera. A jeśli to w ogóle możliwe, przede wszystkim będziemy musieli podziękować.
