Wszystkie najpiękniejsze frazy Bukowskiego o życiu i miłości
Henry Charles Bukowski był amerykańskim pisarzem, który uczynił swoją flagę brak szacunku i politycznie niepoprawny. Napisał sześć powieści, setki opowiadań i wiele wierszy, do tego stopnia, że jego zdania i aforyzmy należą do najczęściej cytowanych i udostępnianych w sieci. wielki intelektualista miał jednak ciemną stronę i skomplikowaną relację z kobietami. Jeśli ty też boisz się miłości, nie przegap tego filmu.
Kim jest Karol Bukowski
Prawdziwe nazwisko Charlesa Bukowskiego to Heinrich Karl Bukowski. Był on bardzo płodnym amerykańskim pisarzem, który zasłynął nie tylko ze swoich dzieł literackich, ale także ze stylu życia niebezpiecznie balansującego między autodestrukcją a oddaniem sztuce. Bukowski, który miał poważne problemy z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków, zdołał jednak opowiedzieć trudną egzystencję amerykańskiej klasy robotniczej z jej radościami i smutkami.
Prosty, lekceważący, a czasem lekceważący język, którym posługiwał się w swoich książkach, przysparzał mu więcej niż krytyki, ale dzięki niemu stał się idolem kilku pokoleń młodych ludzi, którzy widzieli w nim par excellence antybohatera. Bukowski zasłynął też z mocnych i lekceważących wypowiedzi. Są to jedne z najbardziej znaczących i najsłynniejszych zaczerpniętych z prac „Południe bez północy. Historie pogrzebanego życia” i „Bez pieśni miłości”.
Nie lubię praw, moralności, religii, zasad. Nie mam ochoty być kształtowanym przez społeczeństwo.
Bardziej współczuję diabłu niż dobrym ludziom. Wydaje mi się to bardziej interesujące.
W drodze do „piekła zawsze jest dużo ludzi, ale wciąż jest to droga do samotności”.
Wieki poezji i zawsze jesteśmy w punkcie wyjścia.
Niewolnictwo w ogóle nie zostało wyeliminowane, zostało poszerzone tylko o dziewięć dziesiątych populacji.
Generalnie bez problemu przyjmuję plotki wszystkich i bez problemów zostawiam to w spokoju.
Wolna dusza jest rzadkością, ale kiedy ją widzisz, rozpoznajesz ją, zwłaszcza dlatego, że czujesz się dobrze, gdy jesteś blisko niej.
Tyle razy trzeba tak ciężko walczyć o życie, że nie ma czasu, aby je przeżyć.
Niektórzy ludzie nigdy nie wariują. Jakie naprawdę okropne życie muszą prowadzić.
Wiesz, czasami, jeśli facet nie wierzy w to, co robi, dogaduje się znacznie lepiej, ponieważ jest wolny od emocjonalnych podtekstów.
Nie ufam statystykom, bo człowiek z głową w piekarniku i stopami w zamrażarce ma statystycznie średnią temperaturę.
Wieczna nadzieja zawsze rośnie jak trujący grzyb.
Karol Bukowski i brudny realizm
Charles Bukowski został określony przez krytyków jako przedstawiciel nurtu literackiego „brudnego realizmu”, czyli gatunku charakteryzującego się „obserwacją rzeczywistości i” zwracaniem uwagi na zaburzenia egzystencjalne najbiedniejszych i najbardziej pokrzywdzonych klas społecznych. Bukowski, który był pochodzenia niemieckiego, ale jako dziecko wyemigrował do Ameryki, zasłynął swoim surowym i szczerym językiem. Cytaty z jego prac i jego aforyzmy stały się tak sławne, że są jednymi z najczęściej cytowanych i udostępnianych fraz w sieci i na portalach społecznościowych, zaraz po tych z Oscara Wilde'a.
Bukowski prowadził udręczone i nieuregulowane życie, naznaczone nadużywaniem alkoholu i nie zawsze łatwymi relacjami z drugą płcią; on jednak potrafił jak nikt inny opowiedzieć nadzieje, lęki i marzenia ostatnich”. Wśród jego najsłynniejszych prac pamiętamy: „Kiedy byliśmy młodzi”, „Opowieści o zwykłym szaleństwie”, „Kanapka z szynką” ”, „Kac kumpel”, „Kapitan wyszedł na lunch” i „Całkiem dobra noc”.
Najsłynniejsze cytaty z „Notatnika brudnego starca” i „Historii zwykłego szaleństwa”:
Mówię kobietom, że twarz to moje doświadczenie, a ręce to moja dusza. Cokolwiek, tylko po to, żeby ściągnąć te majtki.
Kłopot z każdym aforyzmem, każdym stwierdzeniem polega na tym, że łatwo może stać się półprawdą, gównem, kłamstwem lub zwiędłym banałem.
Człowiek jest ofiarą środowiska, które nie bierze pod uwagę jego duszy.
Różnica między dyktaturą a demokracją polega na tym, że w demokracji najpierw głosujesz, a potem wykonujesz rozkazy, w dyktaturze nie musimy tracić czasu na głosowanie.
Geniusz to człowiek, który potrafi w prosty sposób powiedzieć głębokie rzeczy.
Wielcy mężczyźni są najbardziej samotni.
Pisanie poezji nie jest trudne. Trudno nimi żyć.
Dwa największe ludzkie wynalazki to łóżko i bomba atomowa: pierwszy trzyma cię z dala od nudy, drugi je eliminuje.
Zagłada ludzkości jest mi obojętna, nie obchodzi mnie to. Gdyby zgładzili całą ludzkość, nic by nie zostało stracone.
Rozmowa o śmierci jest jak rozmowa o pieniądzach. Nie znamy ceny ani wartości.
Jak możesz powiedzieć, że kogoś kochasz, kiedy na świecie są tysiące ludzi, których mógłbyś pokochać bardziej, gdybyś ich tylko spotkał? Faktem jest, że ich nie spotykasz.
Ludzie są największym show na świecie. I nie płacisz za bilet.
Wolna dusza jest rzadkością, ale kiedy ją widzisz, rozpoznajesz ją, zwłaszcza dlatego, że czujesz się dobrze, gdy jesteś blisko niej.
Opieranie się oznacza po prostu wyciąganie piłek, a im mniejsze szanse, tym słodsze zwycięstwo.
Ja byłem bankrutem, rząd zbankrutował, świat zbankrutował. Ale kto do cholery miał pieprzone pieniądze?
Nie zniżaj się, ponieważ twoja kobieta cię opuściła: znajdziesz inną i ona też cię opuści.
Tylko biedni mogą pojąć sens życia, bogaci mogą się tylko domyślać.
Ilekroć idę na pogrzeb, czuję się, jakbym zjadł dmuchane kiełki pszenicy.
Jeśli chcesz wiedzieć, kim są twoi przyjaciele, daj sobie karę więzienia.
Człowiek jest ofiarą środowiska, które nie bierze pod uwagę jego duszy.
Czasami mam wrażenie, że jestem sam na świecie. Innym razem jestem pewien.
Nie pozostaje nic innego jak pić, jeść, pieprzyć, brać narkotyki i zabijać.
Kiedy ktoś umiera, sprawa jest dla niego bardzo realna; dla innych tylko nieszczęście lub obciążenie do usunięcia, a do tego jest cmentarz.
Kiedy pijesz, świat zawsze na ciebie czeka, ale przynajmniej przez chwilę nie chwyta cię za gardło.
Zwroty Bukowskiego o miłości i trudnościach życia
Charles Bukowski był człowiekiem, który przeżył swoje życie w burzliwy sposób: nadużywanie alkoholu i narkotyków z pewnością wpłynęło na jego twórczość i relacje z kobietami, które nigdy nie były łatwe. Powód jest łatwy do odgadnięcia, jednak głęboko naznaczył literaturę zachodnią swoim tonem, który zawsze jest górą i nigdy banalnymi pojęciami.
Pieniądze są jak seks: wydają się o wiele ważniejsze, gdy ich nie ma.
Wszystkie kobiety są różne. W zasadzie są połączeniem najgorszego i najlepszego na świecie... Magicznego i strasznego.
Pisanie to dziewięćdziesiąt procent mnie. Pozostała dziesiątka czeka na pisanie.
Mężczyźni nigdy nie poznają udręki mojej duszy.
Nigdy nie zrozumiem tej historii małżeństwa między mężczyznami i kobietami: moje serce jest za duże, by kochać tylko jedną dziewczynę!
Nie ma piękniejszej kobiety niż ta, która przechodzi pod twoim oknem i chwilę później już jej nie ma.
Jedno z największych dzieł sztuki na świecie: wysiadająca z samochodu kobieta o pięknych nogach.
Jaka jest różnica między poezją a prozą? Poezja mówi za dużo w bardzo krótkim czasie, proza mówi mało i zajmuje dużo czasu.”
Jedynym niezbędnym aktem poetyckim jest napisanie wiersza, a potem wszystko, co następuje, to propaganda.
Kobiety to w zasadzie głupie zwierzęta, ale skupiają się na samcu z takim zaangażowaniem, że często potrafią go pokonać, gdy pomyśli o czymś innym.
Staram się nie trzymać słów w gardle: spędziłem większość życia nie mówiąc tego, co chciałem powiedzieć i żałuję tego. Nasza natura wymaga od nas wysyłania podprogowych wiadomości, komunikowania się za pomocą gestów, ponieważ boimy się odsłonić takimi, jakimi jesteśmy. Nawet dla nas samych. Kiedy wszystko się skończy, jestem pewien, że będę miał minutę, aby przypomnieć sobie wszystkie chwile, kiedy chciałem wykrzyczeć to, co czułem, ale milczałem z obawy, że nie zostanie zrozumiany i będę żałował celów, które porzuciłem ponieważ strach przed porażką nie pozwolił mi ich ścigać. To życie to dziwka i pewnie złamie mi serce, ale kurwa, jestem zakochany. Tak to jest, rum i gruszka, bo są momenty mocne, które pozostawiają gorzki posmak w ustach, a inne tak piękne, że zapominasz o nieprzyjemnym posmaku, jaki ma życie.
Akceptowałem kobiety takimi, jakimi są, a miłość przychodziła rzadko i z trudem, a kiedy już, to zwykle z niewłaściwych powodów. Zwykle wtedy zaczynały się kłopoty.
Miłość to dość znacząca droga; seks jest dość znaczący.
Wszystko, co dotyczy nikogo innego niż mnie, mnie nie interesuje.
Rzeczy zawsze dzieją się z jakiegoś powodu, a mężczyźni na ogół nie wiedzą, co to jest.
Miłość jest formą uprzedzeń. Kochamy to, czego potrzebujemy, co sprawia, że czujemy się dobrze, co nam odpowiada. Jak możesz powiedzieć, że kogoś kochasz, kiedy na świecie są tysiące ludzi, których mógłbyś pokochać bardziej, gdybyś ich tylko spotkał? Faktem jest, że ich nie spotykasz.
Kocham samotnych, innych, tych, których nigdy nie spotkasz. Te zagubione, odeszły, nawiedzone, popieprzone. Ci, których dusze płoną.
Minąłem dwieście osób i nie mogłem zobaczyć ani jednego człowieka.
W końcu wszystko jest stratą i stratą czasu: z wyjątkiem pieprzenia się ze smakiem, tworzenia czegoś dobrego, leczenia lub pogoni za jakimś duchowym szczęściem. Więc wszyscy kończymy w śmietniku porażki: nazwij to śmiercią, nazwij to błędem. Nie jestem dobry w słowach. Powiedziałbym jednak, że skoro wszyscy przystosowujemy się do okoliczności, pewne rzeczy wzbogacają twoje doświadczenie, nawet jeśli nie chodzi o mądrość. Jednak możliwe jest, że przez całe życie pozostajemy w błędzie, żyjąc w stanie oszołomienia lub strachu. Zobaczyłeś niektóre z tych twarzy. Widziałem swoje.
Odkrywasz, że wychodzisz w odwrotnym kierunku do samego życia.
Oto problem pijącego, pomyślałem, nalewając sobie drinka. Jeśli dzieje się coś złego, pijesz, żeby zapomnieć; jeśli dzieje się coś dobrego, pijesz, aby uczcić; a jeśli nic się nie dzieje, pijesz, aby coś się stało.
Czasami czuję się, jakbyśmy wszyscy byli więźniami filmu. Znamy linie, wiemy gdzie się postawić, jak działać, brakuje tylko kamery. Ale nie możemy wyjść z filmu. A to zły film.
