Seks i książka / Biseksualizm, perwersja i sadyzm: ekstremalna miłość opowiedziana przez Florence Dugas
Florence Dugas była nieoczekiwaną profesorką historii teatru, kiedy w 1996 roku we Francji ukazała się jej pierwsza powieść, która została przyjęta z wielką sensacją. Bolesny Soror, przeznaczony do stania się małym kult światowej literatury erotycznej, uwielbianej zwłaszcza przez miłośników literatury BDSM (akronim określający zespół praktyk relacyjnych i seksualnych opartych na dominacji i uległości). Urodzona w Île-de-France w 1966 roku, studiowała na Université Paris-III, gdzie rozgrywał się jej narracyjny debiut, częściowo autobiograficzny, i nadal wykłada techniki teatralne na Institut Universitaire de Technologie w Loire-Atlantique. Bolesny Soror dwie późniejsze powieści stanowiły idealny tryptyk erotyczny Ewangelia Erosa I Post Scriptum, a kilka jego opowiadań zostało opublikowanych przez Éditions Blanche.
A potem, dokładnie w momencie, gdy zastanawiam się, jak ją o to zapytać, pochyla się nad jego brzuchem i całkowicie połyka jego c….. Robi to znacznie lepiej, dużo bardziej zachłannie niż ja kiedykolwiek. Jej włosy przesuwają się po wydrążonych ruchem policzkach, podczas gdy jej usta są ukształtowane przez ten wyraźny obiekt pożądania - małe usta lalki, gdy poruszają się po żołędziach, wszystkie pomarszczone na powitanie, otwarte i cienkie z wysiłku, gdy połykają je w całości dopóki nie zgubi się między ciemnymi włosami, o które pociera nos. Jak zawsze, patrząc na to, odczuwam gwałtowne uczucie. Rodzaj erekcji. W końcu czy kobieta nie ma erekcji?
Florence, gwiazda „Dolorosa Soror”, jest ambitną aktorką, która teraz pogodziła się z myślą, że może dać sobie więcej przyjemności, niż kiedykolwiek mógłby zrobić mężczyzna. Przynajmniej dopóki nie pozna JP, swojego profesora historii teatru, znawcy przekrojowej sztuki aktorskiej. To dzięki niemu tak naprawdę doświadcza prawdziwości teorii Freuda, według której mamy w sobie obie płcie, co oznacza, że JP jest homoseksualistą płci przeciwnej, badając niepewność płciową:Moja lesbijska część kocha twoje piersi, twój seks i twoje usta ”, on mówi, "A zamiast tego to moja męska część kocha twoje zboczone aspekty ”. Ale co Florence kocha w JP? Ekstaza bólu i upokorzenia, przygnębienie, które jej zadaje, kara.
Kocha go jak małego chłopca zakochanego w starszym. Poddaje się każdej grze, jaką proponuje jej sadyzm JP, w ciągu jednego dnia zostaje penetrowana związana i z zawiązanymi oczami przez dwudziestu trzech mężczyzn, aby wykonać rozkazy kochanka-reżysera, który obserwuje ją zza kulis, i w tym czuje niewypowiedziana przyjemność całkowitego zapomnienia o sobie. Pewnego dnia JP przedstawia ją Nathalie, pięknej dziewczynie i „prawie zwierzęcej niewinności” w swojej perwersji. Dla człowieka jest to kolejny eksperyment, którego przeznaczeniem jest jednak wylądowanie we krwi. Relacjonowany fragment opisuje początek pierwszego z licznych i coraz bardziej brutalnych stosunków seksualnych, którymi będą się dzielić wszyscy troje. Florence trzyma w dłoni aparat i robi zbliżenia ciał Nathalie i JP, rozkazując im, co mają robić. Wkrótce wszystko wymyka się spod kontroli i zdaje sobie sprawę, jak wielką przyjemność może przynieść Nathalie przechodzenie przez wszystko, co robi jej JP.
Florence zakochuje się w Nathalie. Zakochuje się w niej do tego stopnia, że myli ją ze swoim ciałem, a następnie wiązanie jej, bicie, penetracja staje się jedynym sposobem, jaki jej pozostał, by móc torturować się, nawet głębiej niż JP. Gdzie zatem kończy się miłość, a gdzie zaczyna się rozpacz? Czy te dwa uczucia mogą się tak bardzo nakładać, że granica między bólem a przyjemnością, między życiem a śmiercią zaciera się jeszcze bardziej? Bo jeśli Nathalie pójdzie na spotkanie z drugim, czy jesteśmy pewni, że Florence będzie mogła dalej grać swoją rolę w pierwszym?
przez Giuliana Altamura
Tutaj możesz przeczytać poprzednie spotkanie z książką adresową, Seks i książka / Kiedy miłość staje się więzieniem. Uległość i oddanie słowami Pauline Réage