Elena, 9 lat, wózek inwalidzki i silny apel do nas!

Żyjemy z głową pochyloną na smartfonie: idziemy patrząc na Instagram, wysyłając wiadomość na WhatsApp i pozwalając stopom prowadzić nas do celu, patrząc kątem oka na napotykane na naszej drodze przeszkody. rzadko obserwujemy przechodniów, którzy idą obok nas, których mijamy na naszych ulicach.
Ale gdybyś spotkał Elenę na swojej drodze, prawdopodobnie nie pozwoliłbyś jej uciec: 9-latka, długie włosy, piękne, za które można umrzeć, w towarzystwie wózka inwalidzkiego. Ale to nie to przykuło twoją uwagę, ale jego siła i prostolinijność, co zademonstrował w tym wirusowym wideo na Facebooku.
Ma 9 lat, niewiele, ale jej pomysły są naprawdę jasne: złamała pudełka wszystkich tych, którzy tak jak my ignorują lub nie zwracają uwagi na jej trudności. I nie mówimy o trudnościach życiowych, których nawet sobie nie wyobrażamy, mówimy o najbardziej bezpośredniej trudności w chodzeniu po własnym chodniku. Zagracony, pełen przeszkód, niezbyt nadający się do zabrania jej na spacer. Postanowił więc wysłać nam wiadomość, która rozbrzmiewa głośno i wyraźnie dzięki jego odważnemu i zdecydowanemu głosowi. Oto on:

Ładowanie ...

Zobacz też Możesz być silną kobietą już w wieku 9 lat

Jeśli jesteś taka jak Elena, jesteś już kobietą. Nie dla fizyczności, ani dla doświadczenia. Dzieje się tak dlatego, że ta mała dziewczynka ma już tak wiele do nauczenia nas i robi to w ten wyraźny i mocny sposób, który mogą zrobić tylko kobiety przez duże „D”.
Jesteśmy przyzwyczajeni do walki, ponieważ aby nauczyć się czuć dobrze ze sobą, z naszymi „defektami”, musimy walczyć z naszym mózgiem, który czasami spycha nas w dół. Musimy nauczyć się doceniać to, co mamy, jak jesteśmy stworzeni i ignorować te modele tak odległe, że przestały być wiarygodne.
Ale są tacy, którzy muszą dodać wiele bitew do swojej osobistej wojny, jak Elena, która również musi walczyć przeciwko nam, przeciwko tym, którzy nie wiedzą, że wolność chodzenia nie jest tak oczywista, jeśli potrzebujesz kilku kół więcej do chodzenia. .

Stoimy po jego stronie, przypominając sobie, że tylko razem możemy coś zmienić.