Kriokonserwacja społeczna
Jednak czekanie może stać się problemem na dłuższą metę. Ponieważ musimy zawsze pamiętać, że z biegiem lat liczba oocytów w jajnikach spada w wyniku naturalnego procesu. Maksymalna liczba oocytów (6-7 milionów) występuje w płodzie żeńskim około 20. tygodnia ciąży. Jednak już przy urodzeniu dziewczynka ma znacznie mniejszą ilość oocytów (1-2 mln), ilość, która wyniesie 300/5000 tys. w okresie dojrzewania, 25 tys. w wieku 37 lat i ostatecznie tylko 1000 oocytów w wieku 37. wiek 51 lat. Możliwe jest zatem skorzystanie z kriokonserwacji jaj, która we Włoszech jest przeprowadzana w publicznych placówkach zdrowia tylko dla pacjentów zagrożonych przedwczesną menopauzą ze względów zdrowotnych. W tym przypadku chodzi o kobiety lub dziewczęta cierpiące na choroby takie jak nowotwory, endometrioza, nawracające torbiele jajników, których terapie mogą prowadzić do bezpłodności.
Późne poszukiwanie ciąży stało się problemem społecznym we współczesnym społeczeństwie i jest przyczyną wielu problemów z rozrodem napotykanych w dziedzinie wspomaganego rozrodu. W rzeczywistości płodność kobiety stopniowo spada wraz z wiekiem, ponieważ dziedzictwo oocytów każdej kobiety jest już określone w chwili urodzenia, a z biegiem lat następuje postępujące zubożenie liczby pozostałych oocytów i postępujący zanik ich jakości, co skutkuje wzrostem trudności na przestrzeni lat z zajściem w ciążę i doprowadzeniem dziecka do porodu. Z tego powodu dzisiaj, w oparciu o doświadczenia uzyskane przy wspomaganej prokreacji w zakresie kriokonserwacji oocytów oraz na doświadczeniach długotrwałego przechowywania oocytów u pacjentów, których przyszła płodność była zagrożona przez nowotwory i chemioterapię, możliwość zachowania własnych oocytów w młody wiek, aby pozwolić sobie na odroczenie macierzyństwa przez przezwyciężenie przyszłych problemów z płodnością związanych ze starzeniem się. Ten rodzaj interwencji nazywany jest w krajach anglosaskich „mrożeniem społecznym”, czyli zamrażaniem i przechowywaniem oocytów ze względów społecznych.
Jak działa ten proces? Przeprowadza się stymulację hormonalną, aby doprowadzić jajnik do złożenia około dziesięciu jajeczek. Nie wystarczy zamrozić jajeczko, aby mieć dziecko, gwarancję daje 20 lat. Następnie jaja pobiera się z jajników strzykawką w znieczuleniu miejscowym i zamraża. W przeciwnym razie tkankę jajnika można również zamrozić w celu samodzielnego przeszczepienia po wyleczeniu choroby. Analogicznie do zapłodnienia in vitro pacjentkę poddaje się najpierw stymulacji hormonalnej, która polega na codziennym samodzielnym podawaniu hormonów w celu wywołania wzrostu odpowiedniej liczby pęcherzyków, a tym samym dojrzewania liczby komórek jajowych uważanych za wystarczające do interwencja. Po około 10-15 dniach terapii, w znieczuleniu miejscowym iw warunkach ambulatoryjnych bez konieczności hospitalizacji, podobnie jak u pacjentów poddawanych zapłodnieniu in vitro, oocyty są pobierane, analizowane i kriokonserwowane.
Jajka można zamrażać w nieskończoność. Najbardziej innowacyjną techniką jest witryfikacja: podczas zamrażania woda staje się szkłem zamiast lodu i powoduje mniejsze uszkodzenia jaj.
Ale uwaga: od 50 roku życia ciąża może zagrażać życiu kobiety. Lepiej jednak zrobić to najpierw. Ale biorąc pod uwagę, że po 35 roku płodność gwałtownie spada, a po 44 wynosi zero, jest to sposób na odroczenie tego.
Aby z niego skorzystać, niezbędny jest kontakt z wyspecjalizowanymi ośrodkami wspomaganego zapłodnienia. Jeśli chodzi o zamrażanie społeczne, zwykle robią to tylko osoby prywatne.
