Samo rodzicielstwo, co warto wiedzieć o tej „nowej” więzi rodzinnej
Temat „homogeniczności” jest naprawdę szeroki, ponieważ obejmuje wiele sytuacji rodzinnych, ale w każdym razie zawsze wymaga obecności przynajmniej jednej postaci rodzicielskiej o orientacji nieheteroseksualnej. zarówno we Włoszech, jak i na całym świecie, aby nadążyć za duchem czasu!Pamiętaj też, że każdy ma prawo czuć się dobrze w swoim ciele.Przejrzyj jak, dzięki temu filmowi.
Czym jest homogeniczność
Homorodzicielstwo lub homorodzicielstwo odnosi się do więzi, która istnieje między jednym lub większą liczbą dzieci a rodzicem, który nie jest heteroseksualny.
Możemy postrzegać to jako pojęcie parasolowe, ponieważ obejmuje różne realia rodzinne, nie tylko tutaj, ale na całym świecie. Rodziny, które widzą siebie w tej kontrowersyjnej koncepcji, charakteryzują się tym, że mają rodzica o innej orientacji seksualnej niż heteroseksualna.O rodzinach homogenicznych mówi się, gdy:
- dzieci urodziły się z poprzednich związków (o charakterze heteroseksualnym);
- matki są lesbijkami i zdecydowały się na adopcję lub wspomaganą reprodukcję;
- ojcowie są gejami i adoptowali dziecko/dzieci lub alternatywnie wybrali matkę, która przeprowadziła dla nich ciążę;
- jądra tworzą wesoły i lesbijka, którzy z chęci posiadania dziecka decydują się zostać współ-rodzicami, być może przy współpracy swoich partnerów.
Jak widać, przypadków jest wiele! Sprawa jest z pewnością złożona, ale dobrze jest być informowanym o tym, jak ewoluuje współczesna rodzina, aby nie popaść w błędne uprzedzenia. Skąd bierze się ta złożoność? Na pewno z niezliczonych kombinacji natury emocjonalnej, które istnieją dzisiaj, ze względu na możliwość separacji, adopcji i różnych metod bycia rodzicem. Ponadto w grę wchodzi również kwestia praw LGBT, nie wspominając o implikacjach psychologicznych.
Przyjrzyjmy się zatem nieco bardziej szczegółowo, aby spróbować wyjaśnić, sprawdzając, jakie badania naukowe donoszą o jednorodności i jak społeczeństwo reaguje, jeśli chodzi o ewolucję dzieciństwa.
Co mówi nauka
Pragnienie zostania rodzicem jest wrodzone w każdym z nas i jest uczuciem, które może rosnąć na różnych etapach życia. Dla tych, którzy chcą tej ścieżki z emocjonalną preferencją dla osób tej samej płci, sprawy się komplikują. Jak wiele tematów dotyczących świata LGBT, tak naprawdę nawet „homorodzicielstwo to kwestia „świeża”, traktowana i analizowana od kilkudziesięciu lat, w której nie brakuje krytyki i kontrowersji.
Dostępne badania rozpoczęły się w 2005 roku, około 20 lat temu. Badania te dotyczyły sytuacji różnych rodzin z przynajmniej jednym dorosłym członkiem homoseksualnym. To „Amerykańska Akademia Pediatrii” zdecydowała się zlecić „poważną recenzję” tej delikatnej kwestii.
Raport musiał koncentrować się na 3 punktach: umiejętnościach edukacyjnych, osobowości i zachowaniu rodziców; rozwój emocjonalny i społeczny dziecka; tożsamość płciowa dziecka Efekt: Dzieci wychowywane przez rodziców o podobnej płci rosną i rozwijają się dokładnie tak, jak te wychowywane w tradycyjnej rodzinie.
Dlatego od prawie ćwierćwiecza udokumentowano, że nie ma związku między orientacją seksualną rodzica a przystosowaniem społecznym lub emocjonalnym dziecka.
Nie ma szczególnych zagrożeń (na poziomie emocjonalnym lub psychologicznym) dorastania w środowisku domowym, w którym jest gej lub dwoje rodziców, ponieważ dopóki są to osoby sumienne i zdolne do zapewnienia wszelkiej niezbędnej opieki dla rozwoju dziecka. jako syn, mają dokładnie takie same zdolności rodzicielskie jak heteroseksualiści. Co za wspaniałe znalezisko!
Co więcej, od analiz z 2005 roku wyniki nigdy się nie zmieniły, do tego stopnia, że niektóre stowarzyszenia psychologii, medycyny i pediatrii zdecydowały się na podkreślenie tych dowodów. Wśród wielu są: Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne, Narodowe Stowarzyszenie Pracowników Socjalnych, Amerykańska Akademia Psychiatrii Dzieci i Młodzieży oraz Amerykańskie Stowarzyszenie Medyczne.
Uprzedzenia wobec homogeniczności
Chociaż istnieją lata badań naukowych i znamienite skojarzenia, które z całą pewnością potwierdzają, że dzieci homoseksualistów są identyczne w zachowaniu i rozwoju z dziećmi heteroseksualistów, wątpliwości wobec gejów i lesbijek utrzymują się.
W rzeczywistości nie brakuje krytyki i grup sprzeciwiających się homogeniczności.
Główne uprzedzenia w tej kwestii dotyczą głównie niezdolności rodzicielskiej osoby homoseksualnej lub biseksualnej oraz niewielkiej uwagi, jaką poświęciłoby to rozwojowi psychofizycznemu dziecka, potrzebie mamy i taty lub niestabilności związków homoseksualnych, a tym samym nie jest w stanie zapewnić ciągłości dziecku. To się nadal zdarza bardzo często, ale są to twierdzenia bezpodstawne.
W rzeczywistości nie byłoby większego prawa w parach heteroseksualnych do posiadania dziecka niż para gejowska, ważne jest, aby osoba nieletnia miała ludzi, którzy odpowiednio się nim opiekują, a to nie ma nic wspólnego z płcią czy orientacją seksualną. Walki o prawa gejów i lesbijek wciąż trwają, a starcia są na porządku dziennym.
Jedno jest pewne: ze względów anatomicznych para ze świata LGBT musi uciekać się do nietradycyjnych metod, aby mieć dziecko. Zobaczmy więc, jakie metodologie udostępnia nauka.
Jak uzyskać dostęp do rodzicielstwa dla gejów, lesbijek i osób biseksualnych?
Dzisiaj dla pary homoseksualnej istnieją różne sposoby na urodzenie dziecka. W rzeczywistości mają one również zastosowanie do osób heteroseksualnych, jeśli zdiagnozowano u nich problemy z niepłodnością. Główną różnicą jest kraj zamieszkania i jego ustawodawstwo w tej sprawie. W niektórych krajach rzeczywiście można uciekać się do jednej lub kilku metod, w innych jest to po prostu niemożliwe, a jeszcze w innych istnieją sposoby legitymizowane tylko dla tradycyjnych par. Oto, co możesz zrobić, aby zdobyć dziecko:
- Inseminacja domaciczna lub IUI to jeden z najbardziej innowacyjnych sposobów uzyskania dostępu do rodzicielstwa. W praktyce część plemników jest przekazywana parom lesbijskim, które zostały oddane i następnie przygotowane w laboratorium. Jedna z dwóch części pary otrzymuje nasienie bezpośrednio do macicy. Wybierając tę metodę, przewiduje się regularne kontrole, w szczególności w celu ustalenia, kiedy kobieta jest w owulacji;
- Zapłodnienie in vitro i późniejszy transfer zarodków (IVF / ICSI). W takim przypadku zapłodnienie odbywa się w laboratorium, a biorca plemników musi zażywać leki w pierwszych dniach menstruacji. Istnieje specjalny monitoring, aby zrozumieć, kiedy należy pobrać oocyty, które zostaną zapłodnione in vitro lub techniką IVF. Jeśli nastąpiło zapłodnienie, zarodki są przenoszone do macicy. Ta opcja jest bardzo droga, ale jest to również technika o najwyższym wskaźniku sukcesu.
- Darowizna jaj; dla par lesbijskich. Dzięki tej metodzie dawczyni, zwykle spoza pary i anonimowa, dostarcza swoje komórki jajowe biorcy, aby upewnić się, że zajdzie w ciążę. Wskaźniki sukcesu dla każdej próby są wysokie (do 70% w przypadku świeżych embrionów);
- Gestation for Others (GPA), zwana również macierzyństwem zastępczym. Oczekuje się, że do przeprowadzenia ciąży zostanie zaangażowana osoba spoza pary. Jajo jest zwykle od zewnętrznego dawcy lub członka pary (w przypadku związków lesbijskich), to samo dotyczy nasienia;
- Przyjęcie. Być może jeden z najstarszych sposobów, którego droga trwa długo i nie zawsze można powierzyć dziecko proszącym parom.
We Włoszech, jak być może dobrze wiesz, nie wszystkie te metody są dozwolone. W rzeczywistości macierzyństwo zastępcze lub „wynajęta macica” jest nielegalną praktyką, zarówno dla heteroseksualistów, jak i osób o innych orientacjach. Wspomagane zapłodnienie pozostaje dozwolone, ale tylko w przypadku par heteroseksualnych. Nie jest to tryb dozwolony dla gejów, lesbijek lub samotnych kobiet.
W obliczu tych ograniczeń prawnych wiele par homoseksualnych jest zmuszonych do wyjazdu za granicę w celu uzyskania dziecka, wiedząc, że ponoszą konsekwencje prawne uznania dziecka przez osoby, które nie są biologicznymi rodzicami.
Mało tego, jeśli zdecydujesz się na urodzenie dziecka we Włoszech, musisz wiedzieć, że homoseksualizm nie jest objęty naszym ustawodawstwem, a raczej nie ma prawa regulującego i chroniącego rodzicielstwo pary homoseksualnej, mimo że liczba ta stale rośnie, a Trybunał Konstytucyjny uznał, że pragnienie posiadania dzieci jest wyrazem „podstawowej i ogólnej wolności samostanowienia” każdej istoty ludzkiej.
Wymiar zjawiska we Włoszech
Ale o jakich liczbach mówimy, jeśli chodzi o nasz kraj? Jak powszechna jest u nas homorodzicielstwo Najnowsze szacunki pochodzą z badania przeprowadzonego w 2005 r. przez Arcigay pod patronatem Istituto Superiore di Sanità: badania wykazały, że około 18% homoseksualistów i 21% lesbijek starszych 40 ma dziecko Dane liczbowe Szacuje się, że we Włoszech w tym roku było około 100 000 dzieci mieszkających z co najmniej jednym rodzicem homoseksualnym. Jednak większość z tych dzieci urodziła się z wcześniej prostych związków.
Później, w 2011 roku, w wyniku spisu ISTAT, było około 7513 par jednopłciowych, które łączyły więzi emocjonalne natury małżeńskiej. Oczywiście liczba ta jest niedoceniana, ponieważ chęć publicznego ujawnienia się jest bardzo osobistym tematem, a także dlatego, że nie wszystkie pary mieszkały wtedy razem.
Ale jak sytuują się inne narody? Na pewno trochę lepiej od nas, jeśli mówimy o innych państwach europejskich niż te za oceanem, takie jak Ameryka. Czytaj dalej, aby uzyskać te informacje!
Rozmiar zjawiska w pozostałych częściach świata
W USA przeprowadzono kilka spisów powszechnych, które pokazały, że zjawisko homorodzicielstwa jest bardziej powszechne niż się sądzi.
Pierwsza w tym sensie pochodzi z 2000 roku, kiedy podano, że około 33% par lesbijskich i 22% par homoseksualnych miało dziecko w wieku poniżej 18 lat.
Kolejny monitoring ma miejsce w 2005 roku, kiedy liczba dzieci homoseksualistów wzrosła do prawie 300 tysięcy.
Ostatnie badanie na ten temat miało miejsce w 2011 roku, w którym agencje amerykańskie oszacowały obecność w Ameryce około 6 milionów osób z przynajmniej jednym rodzicem gejem, lesbijką, biseksualistą i transseksualistą. do około 220 000, ponownie biorąc za parametr współżycie z przynajmniej jednym homoseksualnym rodzicem.
Aby dać ci bardziej konkretne wyobrażenie o tym, co dzieje się za granicą, wydaje się, że pary LGBT w konkubinacie liczą około 650 000, a 125 000 rodzin z rodzicami z niepełnoletnimi dziećmi. do społeczności LGBT. Niewiele, prawda?
A w Europie? Nie mamy danych do udostępnienia, ale z pewnością homorodzicielstwo jest mniej przeciwne w krajach takich jak Hiszpania, Francja, Niemcy, Anglia i Belgia (w porównaniu z Włochami), ponieważ rzeczywistość homorodzicielska jest zintegrowana z regulacją prawną – społeczną.
Emocje w zakresie rodziców LGBT
Do tej pory podsumowaliśmy bardziej analityczne dane i badania przeprowadzone w terenie. Ale jest bardzo ważny aspekt homogenicznego rodzicielstwa, o którym jeszcze nie mówiliśmy: aspekt emocjonalny i psychologiczny, zarówno rodziców, jak i dzieci.Zacznijmy od dorosłych.
Osoby, które identyfikują się jako geje, lesbijki lub homoseksualiści, mają wiele barier do przełamania, zwłaszcza jeśli zdecydują się zostać rodzicem. Ścieżka nie jest łatwa i zwykle wiąże się z serią mieszanych emocji, pozytywnych i negatywnych. Często istnieje tło lęku, ponieważ wspólnota, w której się żyje, może być homofobiczna i stygmatyzująca, wielu z nich dostrzega bezsilność w niemożności posiadania dzieci lub uwydatnia się poczucie bycia nieadekwatnym jako rodzice, ponieważ jest gejem lub lesbijką.
We Włoszech rola dziadków we Włoszech jest nadal bardzo powszechna i nawet odmowa ze strony rodziny pochodzenia wsparcia w wychowaniu dziecka może budzić obawy przed założeniem rodziny.
To tylko niektóre z myśli i uczuć, które przechodzą przez głowę przyszłego rodzica, ale na szczęście istnieje kilka stowarzyszeń zlokalizowanych w całym kraju, które mogą udzielić psychologicznego wsparcia rodzicielstwu, niezależnie od jego formy.
Z punktu widzenia dzieci: jak wyjaśnić sytuację
Przejdźmy teraz do strony dzieci; jak żyją w tej sytuacji? Dane mówią nam, że generalnie dzieci nie mają problemu z akceptacją różnych sytuacji, po prostu wyjaśnij to w sposób, który może je uspokoić.
W przypadku najmłodszych atutem jest zawsze szczerość. Niezależnie od tego, czy dziecko zostało adoptowane, jest wynikiem wcześniejszych miłości jednego z rodziców, czy też zostało wychowane przy wsparciu nauki, porozmawiaj z nim z otwartym sercem i bez zagłębiania się w szczegóły, chyba że o to poprosi.
Dla tych, którzy zostali adoptowani, powrót do drzewa genealogicznego jest nieco bardziej skomplikowany, ponieważ dane są czasami chronione ze względu na prywatność i dziecko może mieć problemy związane z przetwarzaniem tożsamości. Na szczęście problem wydaje się nie istnieć dla tych, którzy zamiast tego są wynikiem dawstwa komórek jajowych lub zarodków.
Zwrócono również uwagę, że wiek objawienia ma pewną wagę: im mniejsze dziecko, tym więcej czasu będzie miało na przetworzenie otrzymanych informacji, nie wpływając tym samym na relację z figurą referencyjną. Lepiej jak najszybciej udostępnić dziecku te delikatne informacje, być może maskując je w bajkach, opowieściach i czynnościach, które towarzyszą mu w procesie opracowywania.
Z pewnością należy wziąć pod uwagę, że w okresie dojrzewania jesteś już prawie dorosły i zazwyczaj jest to bardzo skomplikowany etap w życiu, w którym nierzadko zdarza się nękanie (poznaj niektóre z najpotężniejszych zwrotów, które można zastosować przeciwko łobuzom w naszym artykule). Jeśli nadszedł ten czas, daj siłę i odwagę tej samej rodzinie, na której Ci zależy: wsparcie i miłość bliskich jest bardzo ważne.
Znajdziesz obszerny artykuł oparty na kilku odpowiednich badaniach i tomach. <
